Beter een goede buur dan een verre vriend. Het klinkt cliché maar je schat deze spreuk pas op waarde wanneer die goede buur een probleembuur is. In de praktijk ervaar ik wat het met mensen doet als de relatie met de buren is verstoord. Ze hebben er veel stress van, ze ervaren onbegrip uit hun omgeving, ze voelen onmacht omdat het ze niet lukt het probleem zelf op te lossen. De ontstane problemen worden vaak veroorzaakt door zichtbaar gedrag van de ander zoals; geluidsoverlast, het (niet) snoeien van een boom, de honden te veel laten blaffen etc. Door onzichtbare factoren zoals attitude, overtuiging, capaciteiten, drijfveren, normen, waardes lukt het buren niet om er samen uit te komen. Tegen de tijd dat wij als buurbemiddelaars in beeld komen zijn de verhouding al behoorlijk verstoord. Omdat ik als bemiddelaar vrijwillig en onpartijdig ben kan ik beide partijen evenveel neutrale aandacht geven en zonder oordeel naar ze luisteren. Omdat “de waarheid” voor mij geen rol speelt kan ik me beter focussen op de onzichtbaarheid van denk- en emotionele processen die spelen in de persoon. Ik kan bewust maken wat onbewust speelt: hoe voelde het voor je dat de buurman tegen je schreeuwde toen je…..? Buurman, wat gebeurde er met je dat je ging schreeuwen toen de buurvrouw je……?. Op welke manier kan de buurvrouw je aanspreken zodat je niet meer tegen haar gaat schreeuwen, maar een andere manier van communicatie kunt gebruiken? Vaak worden er aannames gedaan op grond van b.v. vooroordelen welk een eigen leven gaan leiden met alle gevolgen van dien. Ik ben onpartijdig, heb geen oordeel en hierdoor voelen mensen snel dat ze mij niet voor zich hoeven te winnen waardoor ze zich kwetsbaarder durven op te stellen.
Ik neem mijn taak als buurtbemiddelaar serieus en de uitdaging zit hem voor mij in “het spel” om beide partijen op een lijn te krijgen zonder winnaar of verliezer.